Coates Academy - De gangen

Met nog steeds dezelfde sigaret in zijn mond liep Darren richting de keuken van Coates academy. Het was nog niet lang geleden dat de leraren verdwenen waren. Nog geen uur. Maar niet alleen de leraren waren verdwenen. Iedereen boven de vijftien jaar behalve Lapire en Darren. Hij wist nog steeds niet wat er gebeurd was, waarom hij vreemd genoeg vuur op iemand af kon schieten. Het leek allemaal een wazige droom. Iets wat maar niet ophield. Sommige kinderen waren in paniek omdat alle volwassenen waren verdwenen. Anderen leken ervan te genieten. Darren leek het volledig met die kinderen eens te zijn. Een enkeling vroeg aan hem waarom alle volwassenen weg waren maar ze kregen geen antwoord terug. Dat moesten ze zelf maar uitzoeken. Hij wist net zo weinig als zij.

Verdomme. Hij had haar sigaret. Kon die idioot zelf niet bedenken dat de sigaretten binnenkort op waren? Ze liep het lokaal uit, terwijl de kinderen haar met grote ogen aankeken. Wat? Hadden ze nooit iemand gezien die rokend liep? Alsof het verboden was. Niet dat dat haar iets zou uitmaken. Maar toch. Eerst zou ze proberen ergens anders een sigaret vandaan te halen. Ze ging hem nog een keer vermoorden. Had ze al een keer vaker gedaan, en het was de reden dat ze naar Coates was gestuurd. Aangezien haar ouders veel te vaak weg waren om op hun lief kleine meisje te passen had ze verschillende nanny's en kinderjuffen waar ze de pesthekel aan had. Op een keer was ze zo boos geworden op één, dat haar nagels zo maar groeide en in een beweging de keel had doorgesneden. Ze vond het helemaal niet erg. Haar ouders waren zo geschokt dat ze op haar leeftijd 12,5 naar Coates werd gestuurd. Inmiddels waren ze haar vergeten omdat het een schande was voor de familie. Ze had zich altijd voorgenomen dat ze zo gauw ze oud genoeg was ging uitmoorden. Één voor één. Ze zag dat Darren een eindje verderop liep, en versnelde haar pas. "Hey! Ooit gehoord van vragen voor een sigaret? Dat je zelf je sigaretten kan aansteken betekend niet dat je ze ook gewoon mag stelen lul. "

En daar kwam ze al, ze had het blijkbaar gemerkt. Iets wat eigenlijk niet vreemd was aangezien zij de enige twee in het lokaal waren. Hij trok een wenkbrauw op toen ze begon te praten maar liep door, net zoals hij eerder had gedaan. "Dus? Je gaat niet dood aan één sigaret minder. En ik heb niet gevraagd omdat ik het antwoord al wist." Hij blies wat rook uit maar ging al snel weer verder. "Je bent voorspelbaar qua dat soort dingen." Hij keek even om zich heen, overal liepen nog steeds kinderen rond en iets in hem was nog steeds nieuwsgierig naar wat er was gebeurd. Maar het grootste deel van zijn gedachten ging over hoeveel hij zich wel niet aan haar irriteerde. Eigenlijk had hij gewoon een pesthekel aan haar. Al was dat algemeen bekend. Al snel kwamen de kantine en keuken in de buurt en zodra hij kon sloeg hij af naar de keuken. Er waren al enkele mensen geweest die al wat eten hadden meegenomen maar het meeste drinken stond er nog. Hij liep naar de koelkast en deed deze open om vervolgens te kijken of er nog wat te drinken in stond. Er stond genoeg, weinig drank helaas. Hij zuchtte en pakte iets waarvan hij nog zeker wist dat het drank was. Een blikje bier. Hij wist niet waarom dat hier stond maar dat maakte hem niet uit.

Ze liep achter hem aan de keuken in. "Hoezo. Het feit dat ik jouw haat is niet mijn schuld. " Ze blies wat rook uit en zag hoe hij bier pakte. Gadver. Het was het enige met alcohol wat ze niet lustte. Ze liep naar de koelkast om te kijken of er nog iets anders te vinden was. Wijn. Rode wijn nog wel. Ze gooide een paar kasten open totdat ze uiteindelijk een wijnglas vond en schonk deze vol waarna ze meteen een slok nam. Ze wist bijna zeker dat binnen een enkele seconden het rook alarm af zou gaan. Niet dat het haar wat uitmaakte. Hier wou ze liever weg. "Je kan auto rijden. Toch? En ze hebben hier genoeg auto's.." Ze zei niet wat ze van plan was. Dat ze had toegestemd met Caine zijn plan betekende niet dat ze alles ging doen wat hij zei. Hij bekeek het maar. Ze was veel ouder.

"Tuurlijk, het is mijn schuld. Zoals altijd." Hij trok aan het lipje van het blikje waardoor het openging en haalde vervolgens de sigaret uit zijn mond. Hij nam een paar slokken terwijl hij luisterde naar wat ze te zeggen had. "Ja." Was het enige woord wat er uit kwam. Hij nam nog een slok en merkte dat hij nog minder dan de helft van het blikje over had. "Hoezo eigenlijk?" Hij zette het blikje weer op het aanrecht en stopte de sigaret weer in zijn mond. Hij vroeg zich af wat ze van plan was. Waarom zou ze hem anders vragen of hij auto kon rijden? "Kan je het zelf niet dan?"

Ze drukte haar sigaret uit op het tafelblad, waar ze hem gewoon liet liggen. Dat het zijn schuld was was ze het mee eens. "Natuurlijk kan ik zelf wel autorijden. Wat denk je dan. Hoe kwam ik hier anders altijd vandaan. Het punt is dat ik niet eeuwig op Coates blijf rondhangen bij die kleine kinderen. Als we nu gewoon een of 2 auto's stelen en naar de stad rijden zijn we ook van hun af voordat ze serieus doordraaien." Ze nam nog een slok van haar drinken, waarna ze het weer bijvulde. Je zag een paar kinderen die in de kantine stonden en verbaasd naar de keuken keken. Maakte niet uit. Zij had behoefte aan alcohol. En nog een paar sigaretten. Maar de rest van haar tas stond nog in het lokaal. En als ze weggingen wou ze in ieder geval wel eerst uit dit uniform. Het irriteerde haar.

"En je wil dat ik mee ga?" Darren barstte in lachen uit. Ze wou dat hij met haar mee ging naar de stad. Na een tijdje stopte hij met lachen en opende hij zijn mond om iets te zeggen. "Je haat me, dus waarom zou je mij ooit met je mee willen hebben?" Hij gooide de restanten van de sigaret op de grond, er was toch al niks meer van over. Vervolgens nam hij nog een paar slokken uit het blikje tot er niks meer van over was. Misschien nog enkele druppels maar die zou hij er toch nooit meer uit kunnen krijgen. Hij zette het neer op het aanrecht en keek toen weer naar Lapire met een blik die nog steeds niet snapte waarom ze dit aan hem vertelde.

Ze rolde haar ogen. "Geloof me. Ik ga nog liever samen met jou naar die stad dan dat ik de rest van mijn leven hier opgescheept zit met die kinderen. Straks gaan ze me nog als een of andere leider zien." Ze kon het niet waarderen dat hij ging lachen. Nog even en ze ging haar glas wijn in zijn gezicht gooien. Nee, dat zou zonde zijn. Bij dat idee nam ze weer een flinke slok. Ze kon aardig goed tegen alcohol, omdat anderen nu ongeveer niet eens normaal naar beneden konden rijden naar de stad. Lapire wel. Had ze wel eens eerder gedaan. Ze wist niet waarom, maar sommige leraren zette soms wat alcohol in de koelkast van de keuken. Misschien zodat ze een borrel konden nemen zo gauw ze het niet meer met deze bende zagen zitten.

"Volgens mij hoef je je daar geen zorgen over te maken. Ik denk dat Caine zich al tot leider van Coates heeft gekroond. Om eerlijk te zijn vind ik 't wel prima als hij de leider is, zo lang ik maar niks hoef te doen." Hij keek even om zich heen maar richtte zijn blik toen op zijn hand waar hij af en toe een klein vlammetje liet verschijnen. Hij begon het eigenlijk steeds leuker te vinden. Eerst was hij nog verbaasd dat zo iets kon maar hoe langer hij wist dat hij het kon, hoe beter het werd. "Maar oké, je hebt een punt. Wanneer wil je hier eigenlijk weg?"

" Dan nog ik wil hier weg nu het kan. Over een half uur bij de parkeerplaats." Ze drukte de kurk op de fles en spoelde haar glas om waarna ze deze meenam naar het lokaal waar haar tas stond. Deze pakte ze en met alles liep ze naar haar kamer. Eerst zou ze zich omkleden. Haar voorkeur ging uit naar zwarte kleding, dus nu hulde ze zich ook in een zwarte top, strakke broek en bijpassende hakken. De rest van haar kleding werd in haar tas gelegd samen met haar zakmes. Altijd handig. Uiteindelijk liep ze met tas naar buiten naar de parkeerplaats.

Darren keek toe hoe ze wegliep terwijl hij naar de koelkast liep op zoek naar nog een fles drank. Hij wist niet hoe veel er zou zijn in de supermarkt in Perdido Beach. Het duurde even voor hij wat vond wat de moeite waard was. Twee redelijk grote flessen sterke drank die daar waarschijnlijk lagen door enkele overspannen docenten, geen probleem toch? Hij haalde ze uit de koelkast en liep ermee naar zijn kamer die gelukkig niet ver weg was maar wel bezaaid met rommel. Hij liet ze op het bed vallen en liep daarna naar de kledingkast waar op de bodem nog een sporttas lag. De sporttas werd gevuld door de inhoud van zijn kast met erbovenop nog de twee flessen. Zodra hij klaar was met inpakken trok hij het schooluniform uit en trok hij een spijkerbroek met een effen wit t-shirt aan. Als schoenen trok hij witte sneakers aan. Toen hij klaar was deed hij de gordijnen open die eigenlijk bijna nooit open gingen en deed hij het raam open. Vervolgens gooide hij de sporttas uit het raam aangezien zijn kamer toch op de begane grond was en klom hij zelf ook door het raam. Het voordeel van deze kamer was dat hij meteen op de parkeerplaats stond.