De School [YAY]

Met wat moeite, - bedreigingen, omkoping en een heel klein beetje martelen. - had ze een rijbewijs en een auto - en een appartement - gekocht - gekregen! -. Ze was immers 19, dus het kon. En ze kwam zo wat makkelijker op de universiteit. De vragen beantwoorden, en goed ook, had ze ook al geregeld. In ruil voor heel veel appels had Ryuk haar keurig netjes alle antwoorden verteld. Het had haar wel behoorlijk wat geld gekost, maar oke. Het was allemaal onderdeel van haar grotere plan. Want door het toelatingsexamen en de toespraak, wist ze wie L was. Via Light ja. Maar dat maakte niet uit. Wat wel uitmaakte was dat ze, met al haar ervaring hem aan het schaduwen was. Het was moeilijk, dat moest ze toegeven. Maar niet onmogelijk. Al zou het wel haar leven kosten. Maar ondertussen was ze minder bij Light geweest, dus de kans dat hij iets zou opmerken was groot. Zeer groot. Maakte niet uit. Ze ging haar eigen weg nu.

Light liep het schoolplein op, het was al een tijdje geleden dat hij Lapire had gezien. Hij zag haar regelmatig maar het was gewoon dat ze nog maar weinig tegen hem praatte, laat staan dat ze af en toe eens langs kwam zoals ze eerst deed. Eigenlijk maakte hij zich zorgen. Wie wist waar ze mee bezig was. Misschien had ze een of ander raar plan bedacht, iets wat haar in gevaar zou brengen. Het zou hem niks verbazen maar toch was hij er niet bepaald blij mee. Een zucht verliet zijn mond terwijl hij het gebouw in liep. Er was nog geen spoor van Lapire te bekennen. Misschien zag hij haar nog tijdens de les, hij hoopte het in ieder geval. Kon hij in ieder geval nog kijken of ze geen rare capriolen uithaalde.

Ze parkeerde haar auto, een zwarte cabrio, op een van de parkeerplaatsen die vrij waren. Ze pakte haar tas van haar stoel naast haar, en stapte uit de auto, om meteen Light te zien. Liep hij serieus iedere dag naar school? Vreselijk. Al was het voor haar natuurlijk een stuk langer, en terwijl ze haar schooluniform aan had, kon ze het toch niet laten om - hoge - hakken aan te doen. Misschien moest ze toch tegen Light praten. Als L niet plotseling het terrein op kwam rijden in zijn auto. Hij kende haar vaag, en een kleine groet was alles wat hij deed. Ze glimlachte terug, en sloot haar auto. Wel met Light praten of niet. Het was de grote vraag.

Natuurlijk, zoals altijd was Light weer te vroeg. Een zoveelste zucht verliet zijn mond terwijl hij even om zich heen keek. Iets verderop stond een klasgenoot, Kiyomi die blijkbaar ook meteen naar hem toe liep toen ze hem zag. Ze begroetten elkaar en raakten aan de praat. Kiyomi Takada die op To-Oh universiteit beter te bekend stond als miss To-Oh door haar vele relaties op deze school. Zij zelf vond het belachelijk en werd liever niet zo genoemd maar Light noemde haar regelmatig zo, gewoon als grap. Ze waren immers gewoon vrienden, als hij het zei zou ze het niet erg vinden.

Best, dan ging ze niet tegen Light praten. Als hij zo nodig met een van zijn 'vrienden' moest praten. Dus ze liep de school in, terwijl haar hakken luid tikten. Maakte niet uit. Het maakte haar eigenlijk ook niet uit wat de leraren ervan vonden. Ze was er niet voor een diploma. Alleen omdat Light het beter vond. Het enige voordeel was hier dat ze hier ook L in de gaten kon houden. Want 's avonds in zwarte kleding hem schaduwen was echt extreem moeilijk. Vooral als er geen grote kans was dat hun dat ook deden bij haar. Jammer dan als ze ging moorden. Maar dan moordde ze hun net zo hard weer mee. Ze maakte geen fouten deze keer.

Terwijl hij met Kiyomi stond te praten merkte hij dat er verschillende mensen langs liepen. Normaal gesproken zou dat niet zijn aandacht wekken maar dit was anders. Eerst liep Lapire met behoorlijk wat geluid langs om daarna gevolgd te worden door L die op schoenen die eerder op sloffen leken dan op normale schoenen niet echt veel later langs liep. Kiyomi leek te merken dat hij afgeleid was en vroeg of er iets aan de hand was waarop hij een gebruikelijk antwoord gaf. "Nee. niks aan de hand." Na nog een paar woorden gewisseld te hebben was het gesprek voorbij en liepen ze allebei een andere kant op. Kiyomi naar wat vriendinnen, Light op zoek naar Lapire.

Ze liep een verlaten lokaal in, om haar tas op een tafel neer te zetten en de inhoud te doorzoeken. Naast de gewone schoolboeken had ze ook wat andere dingen meegenomen, zoals een spiegeltje, een klein mesje en haar zwarte vest met capuchon. Voor als ze vlug weg moest. En dan als aller laatste haar platte schoenen. Je wist maar nooit. Ze vertrouwde niemand hier, behalve Light dan. Nee, een beetje. Ze hoorde hoe iets achter haar bewoog waarna ze zich omdraaide en naar Ryuk keek. "Nog nieuws?" Vroeg ze hem zachtjes, aangezien de meeste mensen haar wel voor gek zou verklaren als ze hardop zou praten. Ryuk schudde zijn hoofd, met zijn ogen gefixeerd op iets in haar tas. Een appel. Ze rolde haar ogen om deze vervolgens naar hem toe te gooien.

Light keek een aantal lokalen in, hopend dat hij Lapire in één zou zien. Na een tijdje lopen zag hij haar een appel gooien naar Ryuk. Hij liep het lokaal in en keek naar haar. "Misschien is het handiger om de volgende keer de deur dicht te doen." zei hij terwijl hij de deur achter zich dicht deed en op een tafel ging zitten. "Ik denk niet dat iedereen het normaal zal vinden als je appels zomaar verdwijnen. Laat staan dat ze het normaal zullen vinden dat je tegen niemand praat." Hij keek naar Ryuk die aan het eten was en zich niet bepaald aangesproken voelde. Natuurlijk niet, Ryuk voelde zich weer eens te goed voor de mensen op deze aarde. Waarschijnlijk omdat hij toch langer zou leven dan zij.

Een wonder. Hij zocht haar op. In plaats van zij hem. Er kwamen steeds nieuwe ontwikkelingen. "Misschien zal je dat ook over jezelf moeten denken. " Ze ging ook op een tafel zitten, om in haar spiegel haarzelf te bekijken. Eigenlijk beviel het blonde haar haar wel. Ze was er overna aan het denken om zelfs nog een keer haar haar die kleur te verven. Of een andere kleur. Een normale kleur in ieder geval. Ze vroeg zich af of Light wist wat ze deed. Vast niet. Anders zou hij haar niet opzoeken. Zou hij in haar oude appartement zijn geweest? Zou hij haar hebben gezocht in zijn vrije tijd? Nee, hij was veel te druk met Kira spelen.

"Hoe bedoel je? Ik pas wel op hoor, maak je daar maar geen zorgen over." Om eerlijk te zijn maakte hij zich eerder zorgen om haar. Ze leek steeds vaker weg te zijn en hij vroeg zich af waar ze eigenlijk mee bezig was. Wie wist wat er allemaal in haar hoofd omging. Misschien zat ze wel achter iemand aan? Nog een slachtoffer die onder zijn naam zou staan. Hij wist niet waarom maar hij begon te denken dat ze met iets bezig was. Iets wat haar misschien in gevaar kon brengen. Iets wat niet alleen haar maar ook hem in gevaar zou kunnen brengen. "Als ik jou was zou ik om mezelf moeten denken."

Ze zuchtte en rolde met haar ogen. Tuurlijk hij lette wel op. Als hij een beetje slim was geweest was ze hier alleen weg geweest en had ze hem nooit ontmoet. Pas toen hij zei dat als hij haar was dat hij om zichzelf moest denken kreeg ze argwaan. Wat wist hij van haar plan? Ze had het niemand verteld. Tenzij hij haar had opgemerkt. Maar dat was onmogelijk. Ze volgde alleen L. Niemand anders. En natuurlijk was ze voorzichtig. Anders lag ze allang tussen vier plankjes of zat ze in de gevangenis. "Wat weet jij ervan?" Ze keek hem aan, haar ogen inmiddels tot spleetjes getrokken. Het was misschien niet het handigste om het zo te vragen, maar het maakte haar niet uit. Als hij iets wist wou ze ook weten wat.