The famous party of Freedom Harbor

Als je het rechtsgebouw van Freedom Harbor binnen loopt heb je niet echt het idee dat het soms dé plaats is voor de feestjes die soms worden georganiseerd om te netwerken. Maar toch wordt het wel gebruikt. Zo gauw er een feestje is, is er veel goud, zilver en andere materialen te bekennen, en alles is bijna met een gouden randje. Weelde. Heel veel weelde. Maar natuurlijk zijn de mensen die er komen ook personen die van weelde houden. De vrouwen komen in de meest prachtige jurken en hebben hun haren in de prachtigste creaties. De mannen, zijn netjes zoals altijd en dragen een pak. Welcome at one of the famous parties of Freedom Harbor.

Sinds ze bevorderd was, - en gelukkig geen rotklusjes meer hoefde op te knappen - had ze haar favoriete appartement in Union of the Woods gekregen, en mocht ze op feestjes en andere dingen komen, omdat ze nu een betere rol zou krijgen. Het zal wel. In ieder geval was ze aardig tevreden over de jurk. Hij was grijs wit achtig, met wat zilvertinten. Het stond haar in ieder geval prachtig. Haar haar was omhoog gestoken, al zou iedereen haar nog makkelijk kunnen herkennen. Inmiddels had ze wat vrienden gemaakt, en daarmee stond ze nu ook aan de rand van het feest. Te praten, te lachen. Wat ieder normaal persoon zou doen.

Darren stond aan de rand van de dansvloer te praten met een aantal zogenaamde collega's. Ze noemden hem een collega, voor hem waren het meer pionnen. Pionnen in zijn schaakspel. Hij had de eerste zet al gemaakt waardoor er een pion was verloren aan de kant van de Lionhearts. En raad eens wie zijn plaats innam? Niemand minder dan hij. Zo moeilijk was het niet, iemand laten vergiftigen. Hij was slechts een spion die langzamerhand de geheimen begon te ontrafelen van de Lionhearts. Moeilijk was het niet om daarachter te komen. Met wat drank en wat feestjes kwam je al heel ver. Behoorlijk ver zelfs. Zij bleven wel door drinken maar hij had een excuus moeten verzinnen om niet te veel te drinken. Ach, zijn excuus was niet het allerbeste maar het was in ieder geval iets. Hij had immers twee banen nu. Zijn baan bij de Storm Legion en de Lionhearts. Zijn eerste was zijn echte baan, de tweede was gewoon om overal achter te komen. Ze kenden hem toch niet. Hij had nog geen bekende gezichten gezien.

Om een vage reden werd ze door een van de meiden meegetrokken, al was het volgens hun omdat ze te weinig alcohol op had. Oh echt? Van 20 meter afstand rook je de lucht nog die uit hun mond kwam. Gadver. Daar hoefde ze echt niet evenveel van te hebben hoor. Straks viel je nog flauw door die adem. Wat ze best voor mogelijk zou kunnen stellen. Maar alsnog kwam ze bij de tafel terecht waar de drankjes stonden, en werd er een glas in haar hand geduwd. Haar vriendin nam er ook een, en die goot hem weg alsof het water was, waarna ze glimlachte. En even wankelde. Dronken. Geen idee hoe die vanavond thuis kwam. Met kleine slokjes dronk ze het op, en kwam tot de ontdekking dat, als je de bittere nasmaak weg haalde het best lekker was. Maar niet voor een hele avond.

Voor hij het wist kreeg Darren een nieuw glas in zijn hand gedrukt door een van zijn collega's. Nu stond hij met twee glazen in zijn hand, een lege en een volle. De ene was klein en er zat doorzichtige drank in. Het had geen geur. De andere was wat groter en er had ooit champagne in gezeten. Zijn collega's moedigden hem aan om het te drinken maar hij leek even te twijfelen. Stel dat hij te veel zou drinken en hij alles door zou vertellen? Alhoewel, iedereen was hier ladderzat, wie zou hem serieus nemen? Uiteindelijk dronk hij het toch op, in één keer zoals iedereen deed. Hij proefde er maar weinig van aangezien hij het meteen doorslikte maar wat hij proefde was behoorlijk bitter. Het was nog erger dan de champagne. Hij zette de twee glazen weg en net toen hij zich weer om wou draaien zag hij haar. Hoe lang was het geleden? Was het die middag nog? Of in één van de dagen daarvoor? Hij leek het zich niet te kunnen herinneren.

Ze keek over haar schouders om hem te zien. Darren. Toch? Ze had hem een paar dagen geleden gezien. Had haar zowat gered van de spinnen. Hij hoorde dus wel bij de Lionheart Champions. Zie je nou wel! Ze had wel gelijk. Ze liep naar hem toe, omdat ze hem immers kende. "Hoi." Zei ze glimlachend. Totdat een van haar vriendinnen aan kwam zetten die echt té veel op had, en ging vragen of dat haar nieuwe vriendje was. Awkward situation. Heel erg. "Eh sorry, ik zal haar even naar huis brengen." En ze maakte een licht gebaar dat ze wat teveel op had. Al was het nog steeds zeer awkward

"Hey." Zei hij toen ze dichterbij kwam. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, iets wat normaal gesproken nooit zo zou verschijnen. Waarschijnlijk kwam het gewoon door de drank, dat die de wat scherpe kantjes van zijn gezichtsuitdrukking en zijn woorden had gewassen. Het was in ieder geval de meest logische oorzaak die hij kon bedenken. Veel drank had hij niet op maar genoeg om anders over te komen dan hij normaal gesproken zou doen. Hij had aan het begin van het feest een aantal glazen champagne op, een stuk of twee en tussendoor nog twee glazen behoorlijk sterke drank. Meer dan genoeg. Hij moest zich niet te veel laten overhalen om te veel te gaan drinken. Voor hij het wist vertelde hij alles wat er te vertellen viel. Maar er was nog niks gebeurd. Alles ging prima, het gesprek verliep rustig. Tot dat een of andere vriendin van Lily langs kwam. Hij zag al iets slechts aankomen, of in ieder geval een rare opmerking. En natuurlijk, die kwam ook. Maar was dat vreemd bij een dronken iemand? Toch begon hij zacht te grinniken toen hij haar vraag hoorde. "Succes."

"Dankje." Ze trok haar vriendin mee aan haar arm om haar naar huis te brengen, totdat deze plotseling wel heel zwaar werd. Ze was toch niet, oh god. Ze was flauwgevallen. Dat meende je niet. "Zou je, zou je alsjeblieft kunnen helpen?" Vroeg ze aan Darren. Ze was niet zo sterk om haar vriendin naar huis te tillen. Het was van het rechtsgebouw naar Union of the Woods een behoorlijk eind. Ze zuchtte en zette haar glas drinken aan de kant, en deed haar best om een beetje overeind te blijven staan terwijl het gewicht op haar drukte. Ze was altijd al zo'n ster in hakken lopen. Nu viel ze zelf bijna om. Een geluk dat ze niet aangeschoten was. Anders lag zij ook.

Darren keek heel even om naar zijn collega's die zich prima leken te vermaken zonder hem toen ze vroeg of hij haar wou helpen maar daarna antwoordde hij snel op haar vraag. "Natuurlijk." Iets wat hij alleen gezegd zou hebben met drank op. Wanneer hij drank op had was hij vreemd genoeg het tegenovergestelde van normaal gesproken. Hij liep naar haar toe en hielp haar met het tillen van haar vriendin. "Oké, waar moeten we heen?" Vroeg hij terwijl hij het tillen uiteindelijk helemaal van haar overnam. Hij keek even om zich heen, op zoek naar de uitgang om te ontdekken dat ie achter hem was. Hij hoopte maar niet dat ze helemaal aan de andere kant van de stad woonde. Dat zou nog een heel eind lopen zijn en natuurlijk had hij zijn mount thuis gelaten.

Ze glimlacht dankbaar toen hij het tillen van haar overnam. Ze liep naar de uitgang, om vervolgens opgelucht de buitenlucht in te kunnen ademen. Die feestjes waren altijd veel te bedompt. "Oh ze woont niet zo heel ver weg hoor. Alamedia park is vlakbij." Ze glimlachte, en liep op haar hakken - die behoorlijk groot waren voor haar - richting het park. Sinds ze batallion leader was, en een elf was woonde ze ook in Alamedia park. Het was een privilege die alleen zulke mensen kregen. Ze was benieuwd waar hij woonde, het lijkte haar niet dat hij er ook woonde. Hij was immers een human. Misschien bij de Lionheart Champions? Of misschien wel in Nightfall Citadel. Je wist maar nooit.

Hij had geluk dat ze dichtbij woonde, hij had niet bepaald zin om de hele stad door te lopen. Vooral niet met iemand die hij mee moest dragen. Toch verbaasde het hem niet dat ze bij het park woonde, ze was immers een elf. En haar functie was hoog genoeg om bij een feestje als deze te komen, dus ze kreeg genoeg privileges. Hij zelf woonde iets verder van het gerechtsgebouw, hij woonde bij de markt en Charlie's tavern. Prachtige plek aan zee, al had het ook zijn nadelen. Hij werd vroeg wakker door de markt en werd laat nog wakker gemaakt door dronken mensen die uit de Tavern kwamen. Ach, hij had het er wel voor over. Als hij ooit iets nodig had was het heel dicht bij.